Σχετικά με τις πιο σύγχρονες μεθόδους θεραπείας της οστεοχονδρωσίας της σπονδυλικής στήλης

Η σπονδυλική στήλη είναι ένα μοναδικό βιοκινητικό σύστημα. είναι ικανό να υποστηρίξει φορτία χωρίς ζημιές, αλλά όπως κάθε κατασκευή, φθείρεται με την πάροδο του χρόνου. Σε νεαρή ηλικία, διατηρείται μια σταθερή κατάσταση χάρη στην ταχεία αναγεννητική ικανότητα, αλλά μετά από 50 χρόνια η παροχή τους σταδιακά μειώνεται, γεγονός που οδηγεί στην ανάπτυξη οστεοχονδρωσίας.

Η οστεοχόνδρωση είναι η πιο κοινή εκφυλιστική-δυστροφική παθολογία της σπονδυλικής στήλης, η οποία στη συνέχεια εξαπλώνεται σε γειτονικές δομές του σπονδυλικού τμήματος.

Αναπτυξιακές θεωρίες

Η αιτιολογία της οστεοχονδρωσίας είναι άγνωστη. Σύγχρονες θεωρίες σχετικά με την προέλευση αυτής της ασθένειας:

1. Μεταβολισμός.Αλλαγές στον μεταβολισμό του μεσοσπονδύλιου δίσκου λόγω της ξήρανσής του (η ποσότητα του νερού σε νεαρή ηλικία είναι 88%, με την αύξηση της ηλικίας η περιεκτικότητα σε νερό μειώνεται στο 60%).
2. Σκάφος.Αλλαγές στη ροή του αίματος στη σπονδυλική στήλη (συμβαίνει στην ενήλικη ζωή, αλλά η πρώιμη ανάπτυξη είναι δυνατή λόγω τραυματισμών, μεταβολικών διαταραχών, λοιμώξεων).

   Αυτές οι θεωρίες συνδυάζονται μερικές φορές σε μία - ενέλιξη, η οποία βασίζεται σε παραβίαση του τροφισμού, ειδικά σε εκείνους τους ιστούς όπου δεν υπάρχουν αγγεία. Στην παιδική ηλικία, υπάρχει ένα αγγειακό δίκτυο στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, αλλά μετά την πλήρη ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής της σπονδυλικής στήλης, αυτό το δίκτυο κλείνει από συνδετικό ιστό.

3. Θεωρία ορμονώνπιο αμφιλεγόμενη. Η ορμονική κατάσταση παίζει συγκεκριμένο ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοχονδρωσίας, αλλά είναι ακατάλληλο να αναφερόμαστε μόνο σε ορμονικά επίπεδα. Αυτή η θεωρία είναι πιο σχετική με τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
4. Μηχανική θεωρίαμιλά για τη σύνδεση μεταξύ της εμφάνισης οστεοχονδρωσίας και της υπερφόρτωσης ορισμένων τμημάτων της σπονδυλικής στήλης.
5. Θεωρία ανωμαλιών- μια μεμονωμένη περίπτωση από τη μηχανική θεωρία. Ανωμαλίες των σπονδυλικών σωμάτων, σύντηξη των σπονδυλικών σωμάτων, μη σύντηξη του τόξου λόγω λανθασμένου εμβιομηχανικού μηχανισμού οδηγούν σε υπερφόρτωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και οδηγούν στην καταστροφή του οστικού ιστού.

Αυτές οι θεωρίες έχουν λόγο ύπαρξης, αλλά καμία από αυτές δεν είναι καθολική. Είναι πιο σωστό να αποκαλούμε την οστεοχόνδρωση πολυπαραγοντική νόσο που χαρακτηρίζεται από γενετική προδιάθεση και προκλητικούς παράγοντες.

Παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου

1. Συντελεστής βαρύτητας:Για τη σπονδυλική στήλη, οποιαδήποτε μη φυσιολογική μετατόπιση προκαλεί απλώς πολλές μυϊκές αντιδράσεις.
2. Δυναμικός παράγοντας:Όσο μεγαλύτερο και μεγαλύτερο είναι το φορτίο στη σπονδυλική στήλη, τόσο μεγαλύτερο και περισσότερο εκτίθεται σε τραύμα (άτομα που είναι επιρρεπή σε παρατεταμένες αναγκαστικές θέσεις, συνεχή ανύψωση βαρέων αντικειμένων).
3. Δυσμεταβολικός παράγοντας:ανεπαρκής θρέψη της σπονδυλικής στήλης λόγω αυτοάνοσων νοσημάτων, τοξικών επιδράσεων.

   Είναι γνωστό ότι η κατανάλωση τροφής από πιάτα αλουμινίου οδηγεί στη συσσώρευσή τους στα οστά, η οποία στη συνέχεια συμβάλλει στην ανάπτυξη της οστεοχονδρωσίας. Η κατανάλωση φαγητού από πιάτα από κράμα αλουμινίου-σιδήρου έχει αρνητική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό. Κατά την προετοιμασία του φαγητού, τα μικροσωματίδια εισέρχονται στον γαστρεντερικό σωλήνα και επειδή περιέχουν επίσης μόλυβδο, αυτό το μέταλλο συσσωρεύεται στο σώμα, η δηλητηρίαση του οποίου εκδηλώνεται σε νευροοστεοΐνωση (ελαττωματικός ιστός αλλάζει στη συμβολή του τένοντα και του μυός).

4. Γενετικός παράγοντας.Κάθε άτομο έχει ένα ατομικό επίπεδο ευελιξίας, το οποίο σχετίζεται άμεσα με την αναλογία των ινών του συνδετικού ιστού (κολλαγόνο και ελαστίνη) και κληρονομείται γενετικά. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν πρότυπα στην αναλογία ινών. Οι αποκλίσεις οδηγούν σε ταχύτερη φθορά στη σπονδυλική στήλη.
5. Εμβιομηχανικός παράγοντας– μη φυσιολογικές κινήσεις στην αρθρική επιφάνεια της σπονδυλικής στήλης. Αυτό προκαλείται από μυϊκή ατροφία (το κλινικό σύμπτωμα είναι ο πόνος που εμφανίζεται κατά την κάμψη και τη συστροφή).
6. Ασηπτικός-φλεγμονώδης παράγοντας– συνήθως μια γρήγορη φλεγμονώδη διαδικασία στους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Ο υποσιτισμός του μεσοσπονδύλιου δίσκου προκαλεί μικροελαττώματα στη σπονδυλική στήλη. Σε αυτά τα μικροελαττώματα σχηματίζονται περιοχές νεκρού ιστού.

Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας της σπονδυλικής στήλης

Το κύριο σύμπτωμα της οστεοχονδρωσίας είναι ο πόνος στην πλάτη, ο οποίος μπορεί να είναι συνεχής ή περιοδικός, επώδυνος ή οξύς και συνήθως επιδεινώνεται από ξαφνικές κινήσεις και σωματική δραστηριότητα.

Η οστεοχόνδρωση είναι μια κοινή ασθένεια μεταξύ των αθλητών. Προκύπτει από μια αναντιστοιχία μεταξύ των φυσιολογικών δυνατοτήτων και των κινητικών φορτίων, τα οποία συμβάλλουν σε μικροτραύμα και φθορά στον ιστό της σπονδυλικής στήλης.

Ο εντοπισμός των συμπτωμάτων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τμήμα της σπονδυλικής στήλης όπου εμφανίζεται η παθολογική διαδικασία (αυχενική, θωρακική, οσφυοϊερή). Εάν η παθολογική διαδικασία εντοπίζεται σε πολλά μέρη, ονομάζεται μικτή οστεοχόνδρωση.

Τύπος οστεοχονδρωσίας	Αυχένιος	Στήθος	Οσφυϊερός	Μικτός
κλινική εικόνα	πόνος στον αυχένα, στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στους ώμους και στα χέρια, μούδιασμα των δακτύλων, μυϊκή αδυναμία. μερικές φορές πονοκεφάλους, ζάλη, κηλίδες μπροστά στα μάτια ή μειωμένη οπτική οξύτητα.	συχνός νυχτερινός πόνος στην πλάτη, την καρδιά, το στήθος, το στομάχι. μούδιασμα και αδυναμία στα άκρα. μερικές φορές δυσκολία στην αναπνοή.	περιοδικός, πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης που ακτινοβολεί στο ιερό οστό και στα πόδια (ανάλογα με την κίνηση). Μυρμήγκιασμα στα πόδια.	Ο πόνος είναι σταθερός ή εξαπλώνεται σε όλα τα μέρη της σπονδυλικής στήλης.
Επιπλοκές	Ημικρανία; φυτική-αγγειακή δυστονία; αρτηριακή υπέρταση.	παθολογίες των εσωτερικών οργάνων. Μεσοπλεύρια νευραλγία.	Συμπιεστική μυελοπάθεια (συμπίεση του νωτιαίου μυελού από διάφορα νεοπλάσματα).	όλες οι επιπλοκές που είναι πιθανές με την αυχενική, θωρακική και οσφυοϊερή οστεοχόνδρωση.

Στάδια οστεοχονδρωσίας

στάδια	Πρώτα	Δεύτερος	Τρίτος	Τέταρτος
Αλλαγές στη σπονδυλική στήλη	Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι χάνουν την ελαστικότητα και την ευλυγισία. Ανέγερση της φυσιολογικής λόρδωσης.	Παθολογική κινητικότητα και υπεξαρθρήματα των σπονδύλων. Μειωμένο ύψος των μεσοσπονδύλιων δίσκων.	Ρήξη και μετατόπιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου με εμβάπτιση άλλων γύρω στοιχείων στην κοιλότητα του, που οδηγεί στην ανάπτυξη τοπικών φλεγμονωδών συμπτωμάτων.	Καταστροφή άλλων στοιχείων των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων, παθολογική διάταξη των αρθρικών επιφανειών, οριακές οστικές αναπτύξεις.
Παράπονα ασθενών	Απουσία ή ένδειξη ενόχλησης όταν παραμένετε στην ίδια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.	Ενόχληση και πόνος με ορισμένα είδη άσκησης.	Πόνος στην πλάτη, στον αυχένα, στο κάτω μέρος της πλάτης, στο ιερό ή στον κόκκυγα, ανάλογα με την εντόπιση.	Συνεχής πόνος σε όλη τη σπονδυλική στήλη.

Διαφορική διάγνωση

1. Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.Ο πόνος συγκεντρώνεται στην περιοχή της καρδιάς και ακτινοβολεί (απλώνεται) μόνο από εκεί στον αυχένα, την κάτω γνάθο και το χέρι. Η ασθένεια ξεκινά χωρίς λόγο ή μετά από σωματική δραστηριότητα με την εμφάνιση πόνων πίεσης που δεν σχετίζονται με κινήσεις της σπονδυλικής στήλης. Μετά από μισή ώρα, ο πόνος φτάνει στο μέγιστο, το άτομο εμφανίζει δύσπνοια και φόβο θανάτου. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) και δείκτες νέκρωσης του μυοκαρδίου.
2. Υποαραχνοειδής αιμοραγία(Αιμορραγία μεταξύ του αραχνοειδούς και της pia mater του εγκεφάλου). Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί έντονος πόνος στη σπονδυλική στήλη λόγω της τοξικής επίδρασης του χυμένου αίματος στις ρίζες της σπονδυλικής στήλης. Το κύριο κλινικό σημάδι είναι η παρουσία αίματος στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό.
3. Ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης.Ελάχιστη εξέταση: Ακτινογραφία κρανίου και αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σε μετωπική και πλάγια προβολή. Οι πιο συχνές ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης είναι: σύντηξη του άτλαντα (πρώτος αυχενικός σπόνδυλος) με το ινιακό οστό, καταστολή των άκρων του ινιακού τρήματος στην κρανιακή κοιλότητα, σύντηξη σπονδύλων, αλλαγές στο σχήμα και το μέγεθος του ινιακού σπόνδυλοι.
4. Τραχηλική λεμφαδενίτιδαμπορεί επίσης να συνοδεύεται από πόνο στον αυχένα, που μερικές φορές επιδεινώνεται με κάμψη και συστροφή. Η διάγνωση δεν είναι δύσκολη: διευρυμένοι, επώδυνοι λεμφαδένες. Ιστορικό συχνών πονόλαιμων.
5. Πολλαπλό μυέλωμα.Ο πόνος στη σπονδυλική στήλη εμφανίζεται σταδιακά στο πλαίσιο της προοδευτικής απώλειας βάρους και του περιοδικού πυρετού. Το πιο σημαντικό εργαστηριακό σημάδι είναι η πρωτεΐνη στα ούρα.
6. Όγκος ή μεταστάσεις στη σπονδυλική στήλη.Ενδείξεις κακοήθους νεοπλάσματος είναι: προοδευτική απώλεια βάρους, εργαστηριακές αλλαγές και υπερηχογράφημα των πηγών μετάστασης - νεφρών, πνευμόνων, στομάχου, θυρεοειδούς, προστάτη.
7. Ρευματική και λοιμώδης-αλλεργική πολυαρθρίτιδαδιαφοροποιείται ανάλογα με το ιατρικό ιστορικό, μέτρια αυξημένη θερμοκρασία σώματος και κυρίως βλάβη σε μεγάλες αρθρώσεις.
8. Συγκαλυμμένη κατάθλιψη.Οι ασθενείς «αναγκάζουν» ανύπαρκτες παθολογίες (σε αυτό το πλαίσιο, συμπτώματα οστεοχονδρωσίας), η προσπάθεια να τους εξηγηθεί η ουσία αυτού που συμβαίνει καταλήγει σε έναν τοίχο παρεξήγησης. Διαταραχές ύπνου και όρεξης· αυτοκτονικές σκέψεις και ενέργειες.
9. Έλκος στομάχου και δωδεκαδακτύλου, παγκρεατίτιδα και χολοκυστίτιδαΗ διάγνωση γίνεται με βάση τη σύνδεση του πόνου με την πρόσληψη τροφής, εργαστηριακές μελέτες (FGDS, γενική εξέταση αίματος, βιοχημική εξέταση αίματος, δραστηριότητα παγκρεατικών ενζύμων, υπερηχογραφική εξέταση των κοιλιακών οργάνων).

Διάγνωση οστεοχονδρωσίας

1. Τις περισσότερες φορές, ένας ασθενής παραπονιέται σε έναν νευρολόγο, ο οποίος συλλέγει ένα ιστορικό για τη ζωή και την ασθένεια του ασθενούς και διενεργεί νευρολογική εξέταση. Ένας νευρολόγος εξετάζει τη σπονδυλική στήλη σε τρεις παραλλαγές (όρθια, καθιστή και ξαπλωμένη). Κατά την εξέταση της πλάτης, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στη στάση του σώματος, στις κάτω γωνίες των ωμοπλάτων, στις κορυφές των οστών της λεκάνης, στη θέση των ζωνών των ώμων και στην έκφραση των μυών της πλάτης. Η ψηλάφηση αποκαλύπτει παραμόρφωση, πόνο και μυϊκή ένταση.
2. Κατά τη διάγνωση της οστεοχόνδρωσης, απαιτείται πρόσθετη διαβούλευση με εξειδικευμένους ειδικούς για τον αποκλεισμό παθολογιών με παρόμοια συμπτώματα (καρδιολόγος, θεραπευτής, ρευματολόγος).
3. Διενέργεια υποχρεωτικών εργαστηριακών εξετάσεων (γενική εξέταση αίματος, γενική ανάλυση ούρων, βιοχημική εξέταση αίματος).
4. Οι επιβεβαιωτικές μελέτες είναι κρίσιμες:
   • Ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης σε δύο προβολές– η απλούστερη μέθοδος ανίχνευσης αλλαγών στη σπονδυλική στήλη (στένωση του χάσματος μεταξύ των σπονδύλων).

     Ανάλογα με το βαθμό, είναι ορατές διαφορετικές αλλαγές στην εικόνα ακτίνων Χ:

     Βαθμός	Πρώτα	Δεύτερος	Τρίτος	Τέταρτος
     σημάδι ακτίνων Χ	Χωρίς ακτινολογικά σημάδια.	Αλλαγές στο ύψος των μεσοσπονδύλιων δίσκων.	Προεξοχή (διόγκωση στον σπονδυλικό σωλήνα) των μεσοσπονδύλιων δίσκων ή ακόμα και πρόπτωση (απώλεια).	Σχηματισμός οστεοφύτων (οριακές αναπτύξεις οστών) στο σημείο επαφής των σπονδύλων.

   • Υπολογιστική τομογραφία (CT) και πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός (MRI)- χρησιμοποιείται όχι μόνο για τον εντοπισμό αλλαγών στη σπονδυλική στήλη, αλλά και για τον προσδιορισμό παθολογιών σε άλλα όργανα.
   • USDG MAG (υπερηχογραφική Dopplerography των κύριων αρτηριών της κεφαλής)– Υπερηχογραφική εξέταση του κυκλοφορικού συστήματος της κεφαλής και του λαιμού, που σας επιτρέπει να διαγνώσετε το βαθμό αλλαγών στα αιμοφόρα αγγεία όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Ποιες μέθοδοι θεραπείας είναι διαθέσιμες για την οστεοχονδρωσία;

Φαρμακοθεραπείαπρέπει να είναι αυστηρά ατομική και διαφοροποιημένη· η φαρμακευτική αγωγή συνταγογραφείται από γιατρό μετά τη διάγνωση.

Τα κύρια φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας:

1. Η ανακούφιση από τον πόνο γίνεται με τη βοήθεια αναλγητικών και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ). Η θεραπεία με ΜΣΑΦ πρέπει να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη. 5-7 μέρες είναι αρκετές για να ανακουφιστεί ο πόνος. Εάν ο πόνος δεν ελέγχεται ανεπαρκώς και απαιτείται σταθερή δόση αναλγητικού φαρμάκου, μπορείτε να πάρετε εκλεκτικούς αναστολείς COX-2.
2. Τα αντισπασμωδικά ανακουφίζουν από τον πόνο και ανακουφίζουν από μυϊκούς σπασμούς.
3. Διαδερμική μέθοδος ανακούφισης από τον πόνο: αλοιφή, το δραστικό συστατικό της οποίας είναι ένα ΜΣΑΦ. κρέμα μούδιασμα? Εφαρμογές με αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά φάρμακα. Τα κορτικοστεροειδή προστίθενται για να ενισχύσουν το αποτέλεσμα.
4. Θεραπεία για την αναγέννηση ενός φλεγμονώδους ή συμπιεσμένου νεύρου, καθώς και για τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας του αίματος: βιταμίνες Β, νευροπροστατευτικά φάρμακα, νικοτινικό οξύ.
5. Στοματικά χονδροπροστατευτικά - γλυκοζαμίνη, θειική χονδροϊτίνη. Όταν λαμβάνονται τακτικά, βοηθούν στο να σταματήσουν οι καταστροφικές αλλαγές στον χόνδρο. Τα χονδροπροστατευτικά ενσωματώνονται στο πλαίσιο του χόνδρινου ιστού, προάγοντας το σχηματισμό οστικής μήτρας και μειώνοντας την καταστροφή των αρθρώσεων. Η πιο ευνοϊκή σύνθεση: θειική χονδροϊτίνη + θειική γλυκοζαμίνη + υδροχλωρική γλυκοζαμίνη + μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ). Αυτά τα φάρμακα ονομάζονται συνδυασμένα χονδροπροστατευτικά.

Μέθοδοι θεραπείας χωρίς φάρμακα:

1. Νευρο-ορθοπεδικά μέτρα.Ένα σημαντικό σημείο στη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας είναι η συμμόρφωση με την ορθολογική σωματική δραστηριότητα. Η αρκετή ώρα ξαπλωμένη στο κρεβάτι και η ελάχιστη φυσική δραστηριότητα όχι μόνο δεν ωφελεί τη σπονδυλική στήλη, αλλά οδηγεί και σε ένα μόνιμο σύμπτωμα - πόνο στην πλάτη.

2. Ενισχυτική γυμναστική (φυσιοθεραπεία)συνταγογραφείται όταν ο ασθενής βρίσκεται σε ικανοποιητική κατάσταση (ιδιαίτερα την περίοδο που υποχωρούν τα σημάδια της νόσου), κύριος στόχος είναι η ενίσχυση του μυϊκού κορσέ.

   Προκειμένου να αποτραπούν οι πτώσεις, να βελτιωθεί ο συντονισμός των κινήσεων και η λειτουργία του αιθουσαίου συστήματος (σχετικό για ηλικιωμένους ασθενείς), χρησιμοποιούνται δίσκοι ισορροπίας, πλατφόρμες και μονοπάτια στη θεραπεία άσκησης.

3. Χειροκίνητη θεραπείαμε έντονο πόνο στον αυχένα. Συνταγογραφείται με ιδιαίτερη προσοχή και σύμφωνα με αυστηρές ενδείξεις. Ο κύριος στόχος είναι η εξάλειψη των παθοβιομηχανικών αλλαγών στο μυοσκελετικό σύστημα. Ο κύριος λόγος για τη συνταγογράφηση χειροκίνητης θεραπείας είναι η παθολογική ένταση των παρασπονδυλικών μυών. Μην ξεχνάτε μια σειρά από αντενδείξεις σε αυτόν τον τύπο θεραπείας που σχετίζονται με την οστεοχόνδρωση - μαζικά οστεόφυτα (παθολογικές αναπτύξεις στην επιφάνεια του οστικού ιστού), που σχηματίζονται στο 4ο στάδιο ανάπτυξης αυτής της παθολογίας.



4. Φυσικοθεραπευτικά μέτρα στην οξεία φάση:

   • Υπερηχητικός;
   • φωνοφόρηση;
   • υπεριώδη ακτινοβολία?
   • παλμικά ρεύματα?
   • νευροηλεκτρική διέγερση.

   Φυσικοθεραπευτικές διαδικασίες στην υποξεία φάση:

   • ηλεκτροφόρηση;
   • Θεραπεία με μαγνητικό πεδίο.

5. Μασάζ.Όλοι οι τύποι χρησιμοποιούν ένα επιφανειακό, χαλαρωτικό μασάζ με στοιχεία τριβής. Μόλις το σύμπτωμα του πόνου ανακουφιστεί με τη βοήθεια του μασάζ, προχωρούν απαλά σε πιο έντονα στοιχεία τριβής. Κατά τον έλεγχο της τεχνικής του βελονισμού (τοπικό) μασάζ, προτιμάται αυτός ο τύπος.

   Οι χειρουργικές επεμβάσεις αποφασίζονται σε αυστηρά εξατομικευμένη βάση ανάλογα με τις ενδείξεις και την κατάσταση του ασθενούς.

Προληπτικά μέτρα

1. Αρμόδια επιλογή επίπλων (ειδικά στο χώρο εργασίας). Η καρέκλα εργασίας αποτελείται από μια επίπεδη και συμπαγή πλάτη. Το κρεβάτι περιλαμβάνει ένα στρώμα μέτριας σκληρότητας, ένα μαξιλάρι μέτριας απαλότητας (αν είναι δυνατόν ένα ορθοπεδικό στρώμα και ένα μαξιλάρι).
2. Διόρθωση όρασης, στάση σώματος, δάγκωμα.
3. Ορθολογική επιλογή παπουτσιών (ιδιαίτερα σημαντική για τους οδηγούς). Το μέγιστο μέγεθος τακουνιού είναι 5 cm.
4. Φορώντας ζώνη συγκράτησης, επίδεσμο ή κορσέ κατά την εργασία.
5. Διόρθωση κίνησης: Αποφύγετε το λύγισμα και το στρίψιμο, σηκώστε βάρη με την πλάτη σας ίσια και τα πόδια σας λυγισμένα στα γόνατα.
6. Αλλάζετε τη στάση σας πιο συχνά: μην στέκεστε ή κάθεστε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
7. Σωστή διατροφή: Περιορίστε την ποσότητα γλυκών, αλμυρών, λιπαρών και πικάντικων τροφίμων. Η πιο επικίνδυνη τροφή για τα οστά είναι η λευκή ζάχαρη γιατί εκπλένει το ασβέστιο από τον οστικό ιστό. Η διατροφή πρέπει να περιλαμβάνει φρούτα, μούρα, λαχανικά, αυγά, ξηρούς καρπούς, κρέας, νεφρά, συκώτι, ψάρια, όσπρια και γαλακτοκομικά προϊόντα.
8. Προστατέψτε τον εαυτό σας από ξαφνικές αλλαγές θερμοκρασίας. Το ζεστό νερό σε μπάνιο, σάουνα, πισίνα κ. λπ. είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο γιατί χαλαρώνει τους μύες της πλάτης και ακόμη και ένας μικρός τραυματισμός σε αυτή την κατάσταση δεν είναι αισθητός, αλλά οδηγεί σε τραγικές συνέπειες για την ανθρώπινη σπονδυλική στήλη, ακόμη και για το μυοσκελετικό σύστημα. γενικός.
9. Οι θεραπείες νερού δεν αποτελούν μόνο προληπτικό μέτρο, αλλά και θεραπευτικό. Η κολύμβηση συνδυάζει τέντωμα και χαλάρωση των μυών.
10. Θεραπεία χρόνιων παθήσεων.
11. Δραστήριες και τακτικές διακοπές.

Παραδείγματα αποτελεσματικών ασκήσεων για την πρόληψη της οστεοχονδρωσίας του τραχήλου της μήτρας που μπορούν να πραγματοποιηθούν απευθείας στο χώρο εργασίας:

• κάθεται σε μια καρέκλα, κοιτάζοντας μπροστά. Η βούρτσα καλύπτει και στηρίζει την κάτω γνάθο. Σπρώξτε το κεφάλι σας προς τα εμπρός και προς τα κάτω με αντίσταση (φάση τάσης). Χαλαρώστε και τεντώστε τους μύες του λαιμού, μετακινήστε αργά το κεφάλι προς τα πίσω (φάση χαλάρωσης).
• κάθεται σε μια καρέκλα, κοιτάζοντας μπροστά. Η δεξιά παλάμη βρίσκεται στο δεξί μάγουλο. Γέρνετε αργά το κεφάλι μας προς τα αριστερά, προσπαθήστε να αγγίξετε το αυτί μας στον αριστερό μας ώμο και μείνετε σε αυτή τη θέση για 3-5 δευτερόλεπτα. Τοποθετήστε την αριστερή σας παλάμη στο αριστερό σας μάγουλο και κάντε το ίδιο με τον δεξιό σας ώμο.
• κάθεται σε μια καρέκλα, κοιτάζοντας μπροστά. Τα χέρια είναι στα γόνατα. Γέρνουμε το κεφάλι μας προς τα δεξιά, το κρατάμε για 5-7 δευτερόλεπτα και πολύ αργά επιστρέφουμε στην αρχική θέση. Στη συνέχεια, γέρνουμε το κεφάλι μας προς τα αριστερά και, κατά συνέπεια, κάνουμε το ίδιο πράγμα.

Δίπλωμα

Η υψηλή συχνότητα και η κοινωνική σημασία της οστεοχονδρωσίας καθορίζει το επιστημονικό ενδιαφέρον για αυτό το πρόβλημα. Η ασθένεια δεν επηρεάζει μόνο τους ηλικιωμένους, αλλά εμφανίζεται όλο και περισσότερο σε νέους, γεγονός που προσελκύει την προσοχή νευρολόγων, νευροχειρουργών, ορθοπεδικών τραυματιολόγων και άλλων ειδικών. Η έγκαιρη διάγνωση και η επαρκής θεραπεία αυτής της παθολογίας διασφαλίζει την κοινωνική προσαρμογή και την ποιότητα της μελλοντικής ζωής.